Geraakt door liefde

(Lukas 7:36-50)

Het moet lang geleden eens gebeurd zijn in China. Lee was opgegroeid in een armoedig gezin op het platteland.Zijn vader was lang geleden al overleden en Lee was naar de grote stad getrokken. Om daar zijn geluk te zoeken. Maar al snel was hij op het slechte pad beland en uiteindelijk met zeer grote schulden achter de tralies beland. Hij zou pas vrijkomen als de laatste cent zou zijn betaald. Zijn moeder hoorde van zijn situatie.

Zijn moeder hoorde van zijn situatie. En is toen gaan werken in een steengroeve. Daar heeft ze al enige vrouw tussen allerlei bonken van kerels maandenlang gezwoegd en geploeterd. Haar vrouwelijk lichaam was eigenlijk niet sterk genoeg om dit zware werk te kunnen doen. Ze werd dagelijks gekweld door zware rugpijnen en vaak kwam ze thuis met bloedende handen en voeten.Maar steeds als ze wilde opgeven moest ze denken aan haar zoon Lee daar achter de tralies in gevangenschap. En dan vond ze toch weer de kracht om toch door te gaan.

Na maanden en jaren ploeteren en zwoegen had ze eindelijk het bedrag bij elkaar gespaard. Ze heeft de volle losprijs betaald en haar zoon vrijgekocht. Lee is toen met zijn moeder meegegaan en weer in zijn geboortedorp komen wonen. Hij begon aan een heel nieuw leven begonnen. Ja de Lee die terug kwam was echt een andere man geworden. En soms kwamen oude jeugdvrienden hem wel eens vragen of hij geen zin had om met hen te gaan om eens flink de bloemetjes buiten te zetten en weer eens een gokje te gaan wagen in het casino. Maar op die momenten moest Lee altijd denken aan de handen en voeten van zijn moeder die vol zaten met lelijke littekens.Die herinnerden aan de eindeloos lange tijd waarin zij voor hem alles had gegeven, tot bloedens toe. Dan schoot hij vol en zei hij tegen zijn vrienden. Er is voor mijn vrijheid betaald met zo’n hoge prijs van het bloed, het zweet en de tranen van mijn moeder. Uit respect en dankbaarheid daarvoor zal ik de rest van leven die vrijheid niet bezoedelen maar koesteren. In zijn ogen stonden dan vaak tranen. Tranen van berouw om wat hij zijn moeder had aangedaan. En ook tranen van verwondering en dankbaarheid voor het feit dat zijn moeder zichzelf voor hem had opgeofferd en alles, alles had gegeven om hem vrij te kopen. Nu zal ik alles, alles geven om in vrijheid te leven, zei Lee. En mijn moeder lief te hebben en in alles te dienen.

Dezelfde tranen komen we tegen bij de vrouw in Lukas 7. Zij stond in de stad bekend als een zondares. Wellicht was ze een vrouw van lichte zeden en verdiende ze haar geld door haar lichaam aan te bieden aan mannen. Ze is gewend geraakt aan de blikken van mannen en de manier waarop alle mensen haar bekeken. Ogen vol met lust of ogen vol met verachting. En toen moet ze op een dag Jezus hebben ontmoet. En in zijn ogen heeft ze iets anders gelezen. Geen lust, geen oordeel maar enkel ontferming. Ontferming en vergeving van alles wat zij met zich mee droeg aan schaamte en schuld, aan verkeerde afslagen, ongelukkige keuzes en foute beslissingen.

Deze vrouw is aanwezig geweest bij Jezus binnenkomst. En ze heeft gezien hoe koel en afstandelijk Jezus is behandeld.Door de gastheer van deze maaltijd: Simon de Farizeer. Simon heeft Jezus uitgenodigd voor deze maaltijd. Maar in plaats van hem bij binnenkomst gastvrij, hartelijk en respectvol te ontvangen is er niemand die Jezus vuile voeten komt wassen. Begroet Simon Jezus niet met de gebruikelijke kus en is er geen olie om Jezus handen en hoofd mee te zalven. Het is in termen van de oosterse cultuur van eer en schaamte niets minder dan een publieke vernedering. Kil, pijnlijk, genant en vooral beschamend.

En het is juist deze vrouw die deze pijn en schaamte voelt. Deze koele afstandelijkheid raakt haar diep.Hoe kan zoveel goedheid en zoveel genade worden beantwoord met zoveel afstand en zoveel reserve? Deze vrouw moet hier iets hebben aangevoeld en ingeleefd van de weg van afwijzing en vijandschap en vernedering die Jezus zal moeten gaan en die Jezus ook bereid is te gaan. En dat besef, die schrik, die pijn raakt haar.

En zij besluit ter plaatse om Jezus alsnog een waardige ontvangst te geven.Om water vragen heeft weinig zin, die zal Simon niet geven. Maar ze gebruikt haar tranen om Jezus voeten nat te maken. Ze had haar eigen gewaad kunnen gebruiken om Jezus voeten te drogen. Maar ze besluit om iets heel anders te doen. Ze maakt haar lange haren los, iets dat een oosterse vrouw in het openbaar nooit zou doen. Je haren los maken en tonen, dat deed je alleen aan je eigen man, je geliefde. En door juist nu en juist hier haar haren los te maken En daarmee Jezus voeten af te drogen maakt deze vrouw. Een zeer krachtig gebaar dat niet mis te verstaan is. Ze houdt niets van zichzelf terug en geeft zich helemaal aan Jezus. Het is een ontroerend gebaar van ultieme toewijding en overgave.

En alsof dat nog niet genoeg is kust ze Jezus voeten en neemt ze het flesje met kostbare olie dat ze om haar hals heeft hangen en ze gebruikt het om Jezus voeten mee te zalven. Omdat Jezus aanlag kon ze niet bij zijn hoofd en handen.En ze wist dat voor de voeten gewone olijfolie ook voldoende zou zijn geweest. Maar deze vrouw gaat veel verder dat wat voldoende zou zijn geweest. En laat in alles zien hoe zielsveel ze van Jezus houdt.

Treffend is de manier waarop Jezus reageert op deze vrouw. Je had je kunnen voorstellen dat hij de vrouw zou hebben afgeremd in zoveel intimiteit. Dat hij zich juist onder al deze schriftgeleerden wat zou hebben gegeneerd voor haar vrijpostigheid en bang zou zijn dat hiermee zijn reputatie hier besmeurd zou worden en zijn goede naam te grabbel zou worden gegooid. Hij had zijn voeten kunnen terugtrekken en hebben kunnen fluisteren: niet nu.. niet hier… En met een enkel handgebaar zou deze vrouw uit deze ruimte zijn verwijderd. Maar dat doet hij niet. Hij laat deze vrouw haar gang gaan. En dat niet stilzwijgend en licht gegeneerd. Nee, hij neemt het voor haar op. En stelt haar zelfs ten voorbeeld in de manier waarop zonder schroom zonder reserves en zonder terughoudendheid zichzelf volledig toewijdt aan haar Heer. En alles, alles geeft aan Hem die ook alles, alles zal geven voor haar.

Het is ook bijzonder om te zien hoe Jezus reageert op Simon. Vanaf de eerste stap in dit huis heeft Jezus natuurlijk de koele afstandelijkheid gemerkt bij Simon. Hij heeft de afwijzing en vernedering gemerkt. En hij had ervoor kunnen kiezen om meteen rechtsomkeert te maken. Joh, als jij me zo’n ontvangst geeft. Dan denk ik dat ik mijn tijd beter kan besteden. Ik ga mijn tijd hier niet verdoen. En ken wel andere plekken waar ik meer welkom ben. Maar dat doet hij niet. Hij verdraagt de kilheid. Hij laat zich vernederen en in een hoek zetten en schuift toch aan bij Simons tafel.

En als de vrouw hem alsnog op haar uitbundige manier heeft geeerd en verwelkomd dan gaat hij het gesprek aan met Simon. Dat begint met dat indringende zinnetje: Simon, ik heb je iets te zeggen… Simon ik heb je iets te zeggen. Weet je dat er verschil is in mate van liefhebben? En dat de mate waarin je God liefhebt te maken heeft met de mate waarin je vergeving hebt ontvangen? En dat de mate waarin je vergeving echt kunt ontvangen afhankelijk is van de mate waarin je je bewust bent van je eigen tekort en falen, je eigen zonde en schuld? Simon, ik heb je iets te zeggen. Weet je wel wie je zelf bent in de ogen van God? En weet je wel hoeveel God er voor over heeft.En hoever God wil gaan om ook jouw hart terug te winnen.Jou zonden te vergeven en je weer tot je bestemming te brengen?

Beste vrienden, de vraag is natuurlijk. Waar vinden wij onszelf ergens terug in dit verhaal? Misschien moeten we Simon niet te ver weg zoeken. Hij is niet tegen Jezus of zo en heeft er wel iets mee. Maar het moet ook niet veel kosten of zo.. Hij nodigt Jezus wel uit en wil kennelijk iets met Hem. En tegelijk houdt hij Jezus bewust op een veilige afstand. Hij zoekt en verlangt ergens wel maar trekt zich ook weer terug en verstopt zich.Hij wil wel iets aanbieden en iets geven maar houdt als het er op aan komt van alles in eigen hand. Een beetje van Jezus en ook een beetje van mezelf… Niet koud, niet warm…. Maar wat lauw…

En deze vrouw, die hoeft ook niet te ver bij ons vandaan te staan. Ze lijkt op Lee die van alles niet goed deed in zijn leven maar zo diep geraakt was door wat zijn moeder voor hem heeft overgehad dat hij keer op keer besloot om zoveel liefde niet onbeantwoord te laten en zijn leven ook helemaal aan haar te wijden. En ook wij hebben iedere dag die mogelijkheid. Door in alle eerlijkheid en openheid te zeggen. Heer, ik realiseer me wat U voor mij over hebt. Dat u niets hebt teruggehouden maar alles gaf. Dan wil ik ook van mijn kant alles aan u geven. Help mij om in mijn leven te leren om alles wat ik heb te geven en te delen.In de taken en rollen die ik mag vervullen in mijn gezin en op mijn werk, in mijn vriendenkring en vrije tijd,in de gemeente en in welke situatie u mij ook maar brengt.

U kent wellicht de film Saving Private Ryan. Het is een film over de 2e wereld oorlog en vertelt het verhaal van een groep Amerikaanse soldaten die een gevaarlijke opdracht krijgen. Zij moeten naar de frontlinies van de slag bij Normandië om daar hun medesoldaat soldaat James Ryan op te zoeken en hem uit de oorlog te halen en veilig thuis te brengen. Omdat verschillende van zijn broers al zijn omgekomen en de legerleiding van deze moeder niet nog een offer wil vragen. Deze gevaarlijke missie staat onder leiding van kapitein John Millar. Zij vinden uiteindelijk soldaat James Ryan, maar tijdens een zwaar vuurgevecht moet deze kapitein zelf het leven laten. En zijn laatste woorden fluistert hij in de oren van soldaat James Ryan voor wie hij zijn eigen leven heeft gegeven. En die laatste woorden zijn deze: earn this…. Verdien dit..

De slotscene van deze film is zeer aangrijpend. Het dan tientallen jaren later en voormalig soldaat James Ryan is dan een oude man. Hij bezoekt een oorlogsbegraafplaats in Normandië en vindt tussen al die duizenden witte kruisen uiteindelijk het graf van kapitein John Millar.De man die ooit voor hem zijn leven heeft gegeven. Op de achtergrond zie je de vrouw van James en zijn kinderen en kleinkinderen. Zij laten zien dat James na de oorlog echt nog een heel lang leven mocht hebben.

En James zelf, die is daar even helemaal alleen. Bij dat ene witte kruis van captain John Millar. Hij denkt terug aan die laatste woorden. Earn this…. Verdien het… En zegt dan het volgende recht uit zijn hart tegen de man die ooit zijn leven voor hem gaf: Ik heb elke dag van mijn leven gedacht aan wat je zei. Ik heb mijn best gedaan. Ik hoop dat het genoeg was.Ik hoop dat het in jouw ogen genoeg was in het licht van het offer wat jij voor mij bracht. Beste vrienden, de remedie tegen lauwheid en traagheid.Het medicijn tegen koelheid en afstandelijkheid is van tijd tot tijd op zoek gaan naar dat ene kruis van de man die zijn leven voor jou gaf. En daar je eigen leven overdenken in het licht van zijn liefde voor jou. Een liefde tot het uiterste. En daar je band met hem vernieuwen.En het uitspreken voor het eerst of weer opnieuw.He died for me, i will live for Him. Hij stierf voor mij, ik zal leven voor Hem. En dat laten zien in je heel gewone dagelijkse leven.


Presentatie: